سیل بند ، ترک خورده بود ! (یادداشت روز)

۱- پیش از این -نزدیک به 11 سال قبل- از قول مرحوم حجت الاسلام والمسلمین دوانی که تاریخ نگار برجسته ای بود به ماجرای عبرت انگیزی اشاره کرده بودیم که امروز هم وصف الحال و درس آموز است. ایشان نقل می کردند که در یکی از سال های چند دهه قبل در شهر مقدس کاظمین سیل ویرانگری آمده و خسارت های مالی و جانی فراوانی به بار آورده بود. مردم داغدیده و مصیبت کشیده در مجلسی با حضور جمعی از عالمان دینی گرد آمده و روحانیون و مراجع حاضر در مجلس ضمن دعوت آنان به صبر و بردباری، درباره چگونگی ترمیم آسیب ها و جبران خسارت ها به بحث و چاره جویی مشغول بودند. در این میان یکی از آقایان روحانی با تأسف اظهار داشت که بعید نیست این سیل بنیان کن، نتیجه گناهان ما باشد و مرحوم سیدهبت الله شهرستانی که از مراجع صاحب نام و برجسته آن روزگار بود و در مجلس حضور داشت در پاسخ می گوید؛ مردم نماز می خوانند، روزه می گیرند و سایر عبادات و تکالیف خود را نیز انجام می دهند، بنابراین باید دید که کدام گناه باعث این فاجعه شده است؟ و بعد از اندکی تأمل می گوید؛ گناه ما این است که طی چند سال گذشته، بارها به چشم خویش دیده بودیم که «سد سیل برگردان» ترک برداشته و باید می دانستیم که سد آسیب دیده، تاب و توان ایستادگی در برابر سیل را ندارد ولی به این نکته توجه نکردیم و برای ترمیم سد دست به کار نشدیم تا آن که امروز به این فاجعه گرفتار شدیم.
2- روز دوشنبه هفته جاری-11/7/1390- رهبرمعظم انقلاب در دیدار کارگزاران حج با ایشان به ماجرای فساد اقتصادی کلان و 3هزار میلیاردتومانی اخیر اشاره کرده و فرمودند؛ «چند سال قبل از این- نمی دانم حالا ده سال است یا بیشتر است- من توصیه های موکدی را راجع به مقابله با فساد اقتصادی به مسئولین کشور کردم. استقبال هم کردند، اما خب! اگر عمل می کردند دیگر این فساد بانکی اخیر که حالا همه روزنامه ها و همه دستگاهها و همه ذهن ها را پر کرده پیش نمی آمد. وقتی عمل نمی کنیم، دچار این حوادث می شویم. اگر با فساد مبارزه بشود دیگر این چند هزار میلیارد- یا هرچه - سوء استفاده ای که افرادی بیایند بکنند، پیش نمی آید. وقتی عمل نمی کنیم، خب، پیش می آید؛ ذهن مردم را مشغول می کند، دل مردم را مشغول می کند، دل آدمها را می شکند. چقدر در این کشور از بروز یک چنین فسادی دلها ناراحت می شود؟ چقدر آدمها امیدشان را از دست می دهند؟ این سزاوار است؟ این به خاطر این است که عمل نکردیم. از همان وقت که گفته شد فساد ریشه دار می شود، ریشه پیدا می کند، شاخ و برگ پیدا می کند، هر چه که بگذرد، کندنش مشکل می شود- اینها گفته شد، اینها تاکید شد، اینها همه بیان شد؛ اینها سرمایه گذار پاکدامن و صادق را مأیوس می کند- اگر عمل می شد، مبتلا به این مسائل نمی شدیم. حالا مبتلا شدیم.»
رهبرمعظم انقلاب در ادامه تاکید می کنند که «به بدکاره و خرابکار و مفسد» نباید ترحم بشود.
3- در دوران طاغوت هفته نامه طنز و فکاهی توفیق روی جلد یکی از شماره های خود را به کاریکاتوری اختصاص داده بود که توقیف دو هفته ای آن را در پی داشت. در این کاریکاتور که سواحل خلیج فارس را نشان می داد، یک کشتی نفتکش غول پیکر بعد از بارگیری از ساحل جدا شده و در آب های خلیج فارس به سوی انگلیس در حرکت بود و همزمان، یک گاری اسبی در حالی که یکی از چرخ های آن لنگ می زد، بشکه ای نفت را از مناطق نفت خیز جنوب به داخل کشور حمل می کرد. در کنار ساحل، دکتر منوچهر اقبال رئیس وقت شرکت ملی نفت ایستاده و در حالی که چشم خود را به روی نفتکش غول پیکر انگلیسی بسته بود، با دست راست به گاری فکسنی اشاره کرده و فریاد می زد؛ «آهای بردند! سرمایه ملی را دزدیدند و خوردند! و...»!
4- در سال های اولیه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از دوستان در پاسخ به این سؤال که چرا برخی از نظرات گره گشای حضرت امام(ره) بر زمین می ماند و به اجرا درنمی آید؟ و اینکه در این میان چه کسی مقصر است؟ می گفت؛ «باید هر دو بال پرنده تقدیس و تقدیر چیده شود»! و توضیح می داد و نمونه می آورد که وقتی حضرت امام(ره) یکی از آموزه های اسلامی نظیر مقابله با فساد اقتصادی و یا ساده زیستی مسئولان و پرهیز آنان از زندگی لوکس و تجملاتی را از «ملکوت» به «ناسوت» می کشند و برای اجرا و عملیاتی شدن به مسئولان ارائه می کنند، برخی از آنان که اجرای اینگونه دستورالعمل ها و نسخه های انقلابی را -به هر علت- برنمی تابند و از سوی دیگر، جرأت مخالفت با آن را ندارند، به تعریف و تمجید از رهنمود امام(ره) روی می آورند و در تقدیس و تکریم آن داد سخن می دهند و فقط همین! یعنی رهنمودی را که حضرت امام(ره) از ملکوت به ناسوت کشیده است با دو بال «تقدیس» و «تقدیر» دوباره به ملکوت می فرستند! و بعد... انگار نه انگار آن نسخه باید پیچیده می شد نه آن که با تقدیس و تقدیر به بایگانی سپرده شود.
5- امروز که سوءاستفاده کلان و 3 هزار میلیارد تومانی در سیستم بانکی کشور برملا شده و به قول آقا این ماجرای تلخ دل بسیاری از مردم را شکسته است، اولین و ضروری ترین اقدام، واکاوی عوامل و علت هایی است که تاکنون مبارزه جدی با مفاسد اقتصادی را زمین گیر کرده و مانع از تحقق آن شده است.راه کار، اما، نه فقط دشوار نیست بلکه نسخه ای ناپیچیده است که نباید مانند گذشته در پیچیدن و به کار بستن آن کوتاهی شود.
این نسخه -متاسفانه- بر زمین مانده را می توان در دستورالعملی جستجو کرد که10 سال و چند ماه قبل حضرت آقا برای مبارزه با مفاسد اقتصادی صادر کرده بودند؛
«با این امر حیاتی- مبارزه با مفاسد اقتصادی- نباید به گونه شعاری و تبلیغاتی رفتار شود... هیچکس و هیچ نهاد و دستگاهی نباید استثناء شود... با فساد در هر جا و هر مسند باید برخورد یکسان صورت پذیرد... به جای پرداختن به ام الفسادها به سراغ خطاهای کوچک نروند... کار مبارزه با فساد چه در دولت و چه در قوه قضائیه به افراد مطمئن سپرده شود... دستی که می خواهد با فساد مقابله کند، خود باید پاک باشد... به هیاهوی کسانی که از مبارزه با فساد اقتصادی متضرر می شوند و نعره مخالفت بلند می کنند توجه نشود... و بالاخره... تسامح در مبارزه با فساد، همدستی با مفسدان است...»
6- اواسط دهه 70 وقتی در کیهان پرونده یکی از مفاسد اقتصادی را گشوده و به آن پرداخته بودیم ناگهان با سر و صدای کسانی روبرو شدیم که مخالفت آنها با افشای این پرونده عجیب و غیرمنتظره به نظر می رسید، همان روزها، برادر عزیزمان سردار لطفیان فرمانده وقت نیروی انتظامی تماس گرفت و گفت؛ ما به سراغ برخی از کسانی که دست به هیاهو و جنجال زده اند رفتیم و متوجه شدیم که تعدادی از آنان، خود به فسادهای اقتصادی مشابهی آلوده اند و البته، شماری از آنها نیز با ساده لوحی تحت تاثیر القائات همان آلوده ها قرار گرفته اند.
این روزها، اما، مفسدان اقتصادی نیز کارآزموده شده و تجربه اندوخته اند و جرأت مخالفت آشکار و بی پرده با پی گیری پرونده فساد نجومی اخیر را ندارند، مخصوصا آن که شخصیت مؤمن و پرصلابتی مانند جناب محسنی اژه ای به پی گیری ماجرا منصوب شده است. ولی آلودگان غارتگر ساکت ننشسته اند و در نگرانی از افشای دست های پنهان خود در این ماجرا، ساز دیگری کوک کرده اند. آنان با حاشیه سازی های پر سر و صدا در پی انحراف مسیر رسیدگی به پرونده این فساد اقتصادی کلان و ایجاد حاشیه امن برای خود و کسانی هستند که احتمالا در پرونده مورد اشاره دست های پشت پرده و پنهانی دارند. حاشیه سازی این عده، آنهم در گرماگرم رسیدگی به پرونده اگر از بیم رسوایی خود در ادامه رسیدگی نباشد، چه مفهوم دیگری می تواند داشته باشد؟!
7- و بالاخره، این نکته نیز گفتنی است که اگرچه سوءاستفاده کلان و 3هزار میلیارد تومانی از سیستم بانکی کشور، رخدادی تلخ و ناگوار است ولی عزم راسخ نظام در پی گیری قاطع و بی ملاحظه این پرونده، برخلاف آنچه دشمنان بیرونی با ذوق زدگی اعلام می کنند، نشانه روشن و بدون ابهامی از سلامت نظام است و گویای این واقعیت که اینگونه زشتی ها و پلشتی ها با نسخه حکومتی جمهوری اسلامی ایران ناسازگار است. شدت این ناسازگاری و ناهمخوانی را می توان از شدت برانگیختگی مسئولان بلندپایه نظام برای مقابله با آن مشاهده کرد.
حسین شریعتمداری